مـــیـــنــــوت

موج سواری روی تحولات بازار دو نتیجه مشخص را به دنبال دارد. یکی از این نتایج فربه تر شدن مناسبات آنی اقتصادی و تاثیرپذیری زندگی اجتماعی از آن است. نتیجه دیگر را هم می توان پیوند زدن سرنوشت حال و آینده به این تحولات زودگذر و مقطعی دانست. به بیان بهتر زندگی اجتماعی متاثر از تحولات ناپایدار اقتصادی سمت و سوی نامشخصی می یابد و سکان کشتی زندگی را از دستان ناخداها خارج می سازد.

نسل‌کشی سال ۱۹۹۴ در رواندا، که ۱۰۰ روز به طول انجامید، حدود ۸۰۰،۰۰۰ کشته بر جای گذاشت.

بسیاری نیز در پی نسل‌کشی از کشور خود گریختند. آمار نشان می‌دهد، از جمعیت ۵.۵ میلیون نفری باقی‌مانده، ۶۰ تا ۷۰٪ را زنان تشکیل می‌دادند. اکثر این زنان تحصیل نکرده بوده و مشغول به کار نبودند.

...

ما از روزی که حرف زدن را یاد می گیریم، درگیر "مونولوگ" هستیم؛ یعنی یکی می گوید و یکی دیگر فقط گوش می کند.

ابتدا این پدر و مادر و سایر بزرگ ترهای خانواده و فامیل هستند که امر و نهی می کنند و ما گوش می کنیم.

سپس معلمان و مدیران و ناظم ها هستند که امر و نهی می کنند و ما فقط گوش می کنیم و مجری هستیم.

در خدمت سربازی هم که نیمی از جامعه تجربه اش می کنند ، بازار مونولوگ به مراتب داغ تر است.

پس بیاییم بخاطر دیگران خودمان را محدود نکنیم،خودمان را سانسور نکنیم،فکر خودمان را درگیر نکنیم و از فعالیت ها و علایق و سلایق شخصی دست نکشیم

ما برای آرامش ،آسایش و بهداشت روانی خودمان بهتر است قدرت یا بهتر بگویم هنر نادیده گرفتن را در خود پرورش دهیم.

باور کنید اینکه دیگران درباره ی شما چه فکری میکنند یا درباره شما چه نظری دارند یا خواهند داشت اصلا اهمیت ندارد مگر در شرایط خاص !

بعنوان مثال وقتی شما در یک شرکت مشغول به کار هستید دیدگاهی که مدیرتان نسبت به شما دارد باید برای شما مهم باشد و برای ارتقا شغلی در تلاش باشید در ذهن ایشان دیدگاه مثبتی نسبت به خودتان ایجاد کنید.

اما اینکه همکار شما نظرش چیست، اهمیت چندانی ندارد و اگر متوجه شدید نظرش نسبت به شما منفی یا نادرست هست لزومی ندارد درباره اش فکر کنید یا خودتان را آزار دهید چون ایشان چیزی را برای شما تغییر نخواهد داد

نتیجه ی منفی اندیشی اش نسبت به شما همان تاثیر خنثی مثبت اندیشی اش هست.

....

این نوشته با الهام از ایمیل یکی از دوستان است.

گاهی ما می خواهیم خودمان را تنبیه کنیم و مثلا سینما رفتن یا کتاب خواندن (که دوستشان داریم) را برای خود ممنوع می کنیم. این موضوع از تنبیه های بدنی می آید که ما در کودکی با آن مواجه شده‌ایم، حالا یا مستقیم یا غیر مستقیم.ا

ولا این که تنبیه کردن، به شدت عزت نفس را کم می‌کند. بنابراین خود را تنبیه نکنید! فرزند خود را هم تنبیه نکنید. به او مسیر را نشان دهید! مثلا روزی یکی از بچه‌های فامیل می‌خواست دستش را به بخاری بزند! همه شروع به تنبیه و داد و فریاد کردند. من هم با آرامش خاصی، دست بچه را گرفتم و نزدیک بخاری کردم! (تا حدی که نسوزد) کمی که گرمای زیاد را حس کرد، فهمید که دیگر نباید دستش به بخاری بخورد!

اگر فرزندی دارید و بد غذا می‌خورد، بهتر است هر بار که بد غذا خورد، به جای فریاد و تنبیه،‌ به او یاد دهید که چگونه قاشق را به دست گیرد.

...

رولف دوبلی در کتاب هنر شفاف اندیشیدن جمله جالب و تامل برانگیزی دارد: “اگر پیگیری و خواندن اخبار کسی را موفق کرده بود خود روزنامه نگاران الان باید از موفق ترین افراد جامعه می‌بودند”.

چرا دنبال کردن اخبار فایده‌ی ندارد؟ از دید من شاید به این برمی‌گردد که آنچه از سایت های خبری و شبکه اجتماعی به دست ما می‌رسد واقعیت محض نیست بلکه محتوای وایرال است با محتوای وایرال آشنا هستیم.